|
تفاوت‌های استانی مرگومیر در ایران: ظرفیت‌ها و الزامات سیاستی
|
محمد ساسانی پور   |
| گروه جمعیت و سلامت، مؤسسه تحقیقات جمعیت کشور، تهران، ایران |
|
|
چکیده: (990 مشاهده) |
زمینه و هدف: به‌رغم بهبود قابل توجه در شاخص‌های مرگومیر ایران، همچنان تابرابری‌های مهمی در این شاخص‌ها در سطح استان‌های کشور وجود دارد. در این مطالعه پس از بررسی نابرابری میزان مرگ گروه‌های سنی مختلف در سال 1397، ظرفیت‌های بهبود امید زندگی در استان‌ها شناسایی شده است.
روش: این مطالعه از نوع کمی و با استفاده از داده‌های مرگ ثبت شده توسط سازمان ثبت‌احوال کشور انجام شده است. داده‌ها پس از ارزیابی و تصحیح کم ثبتی آن مورد استفاده قرار گرفت. شاخص‌های مرگومیر با استفاده از برنامه نرم‌افزاری MORTPAK محاسبه شده و با استفاده از نرم‌افزار ArcGIS در قالب نقشه به تصویر کشیده شده است.
یافته‌ها: امید زندگی استان‌های کشور در سال 1397 حدود 7 سال در استان سیستان و بلوچستان تا استان‌های البرز و تهران در نوسان است. همچنین تفاوت‌های مهمی در مرگومیر کودکان، بزرگسالان و سالمندان مشاهده شد. بالاترین میزان مرگومیر کودکان و بزرگسالان مربوط به استان سیستان و بلوچستان بود.
نتیجه‌گیری: نابرابری‌های موجود در سطح مرگومیر استان‌های مختلف، نشان دهنده ظرفیت‌های بهبود طول عمر در دهه‌های آینده است. استان‌های با امید زندگی پایین‌تر مانند سیستان و بلوچستان، پتانسیل بالایی برای افزایش امید زندگی به‌ویژه در سنین پایین و کودکی دارند که نیازمند کاهش نابرابری در دسترسی به امکانات بهداشتی در سطح استانی است. |
|
| واژه‌های کلیدی: ایران، برنامه‌ریزی بهداشتی، سیاست بهداشت، متوسط طول عمر، مرگومیر |
|
|
متن کامل [PDF 512 kb]
(260 دریافت)
|
نامه: اصيل |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1401/10/26 | پذیرش: 1401/12/29 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1401/12/20 | انتشار: 1401/12/28
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
