رفتار حرکتی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
چکیده: (1569 مشاهده)
زمینه و هدف: محیط‌های ورزشی، مناسب‌ترین مکان برای رهایی از فشارهای روحی و درگیری‌های ذهنی است و ورزشکاران به دلیل پویایی فعالیت‌های ورزشی و ارتباط با گروه، سازوکار مقابله بهتر و عزت نفس بالاتری دارند و سازگاری اجتماعی آنها نیز تقویت می‌شود. هدف از این تحقیق ارزیابی نقش ورزش‌های تیمی در سازگاری اجتماعی، خودانگاره و خودکارآمدی دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه اول شهر کرمانشاه بود. روش: دراین پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، از بین تمامی دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه اول شهرستان کرمانشاه در سال تحصیلی 1401-1400، ۳۰ نفر به طور تصادفی (15 نفر برای هر گروه کنترل و آزمایش) انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‌های سازگاری اجتماعی بل (1961)، خودانگاره افضلی (1373) و خودکارآمدی شرر (1982)، استفاده شد و داده های حاصل مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته‌ها: پس‌آزمون اختلاف معناداری میان سازگاری اجتماعی در دو گروه تجربی و شاهد وجود دارد. در گروه تجربی، از پیش‌آزمون تا پس‌آزمون بهبود معناداری مشاهده شد. همچنین، در پس‌آزمون اختلاف معناداری میان خودکارآمدی و خودانگاره در دو گروه تجربی و شاهد وجود داشت. در گروه تجربی، از پیش‌آزمون تا پس‌آزمون بهبود معناداری مشاهده شد. نتیجه‌گیری: انجام ورزش‌های تیمی، توانسته است سازگاری اجتماعی، خودکارآمدی و خودانگاره را در نمونه موردنظر به‌صورت معناداری بهبود بخشد. با توجه به نتایج پژوهش، پیشنهاد می‌شود معلمان تربیت بدنی و والدین نوجوانان، مشارکت در ورزش را به عنوان یک رویکرد موثر مورد توجه قرار دهند، همچنین استفاده از یافته‌های این تحقیق در محیط مدرسه می‌تواند راهنمای عملی مثبتی برای معلمان و اولیای مدرسه در خصوص فعالیت بدنی دانش‌آموزان (به ویژه دختران نوجوان زودرس) باشد.
Moradi K, Soroush S. The Role of Team Sports in Social Adjustment, Self-concept and Self-efficacy of Students. Iran J Cult Health Promot 2023; 6 (4) :664-671 URL: http://ijhp.ir/article-1-674-fa.html
مرادی خدیجه، سروش سجاد. نقش ورزش‌های تیمی در سازگاری اجتماعی، خودانگاره و خودکارآمدی دانش‌آموزان. نشريه فرهنگ و ارتقاء سلامت. 1401; 6 (4) :664-671
