|
نگاهی عملیاتی به مفهوم مرجعیت علمی
|
علی‌اکبر حق‌دوست   ، سمیه نوری‌حکمت ، رضا دهنویه ، آتوسا پورشیخ‌علی |
| پژوهشی آینده پژوهی در سلامت، مرکز تحقیقات آینده‌نگری و نوآوری سلامت، پژوهشکده آینده پژوهی در سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان |
|
|
چکیده: (3484 مشاهده) |
زمینه و هدف: مرجعیت علمی به عنوان مفهومی که مصادیق آن در طول سال‌ها و دوره‌های مختلف تغییر کرده است، این روزها به گفتمان رایجی در دانشگاهها و مجامع علمی ایران تبدیل شده است. با توجه به تمرکز اخیر مجامع علمی، دستیابی به توافق روی مواردی نظیر تعریف دقیق، مبانی نظری و نقاط قوت و مزیتهای واقعی کشور و زیرساخت تشکیلاتی و مدیریتی ضروری برای دستیابی به مرجعیت علمی، ضرورت دارد.
روش کار: نوشتار حاضر به تحلیل سطوح مرجعیت علمی و برخی مبانی فلسفی آن و در نهایت مسیر پیش رو برای کسب جایگاه مرجعیت علمی در کشور، پرداخته است.
یافته‌ها: سیادت علمی، مرجعیت موضوعی، مرجعیت مؤسسه‌ای و مرجعیت پیشکسوتان چهار سطح ارائه شده برای مفهوم مرجعیت علمی است سیادت علمی با پیشران بودن و تأثیرگذار بودن در مسیر توسعه علمی جامعه بشری به صورت گسترده محقق می‌‌شود. مرجعیت موضوعی به سرآمدی و توانمندی خاص در یک موضوع و حیطه اشاره دارد. مرجعیت مؤسسه‌ای در برگیرنده سرآمدی بعضی دانشگاهها و مراکز مطالعاتی و تحقیقاتی در یک موضوع خاص است. و در نهایت مرجعیت پیشکسوتان با پرورش و بالندگی دانشمندانی برتر و سرآمد در عرصه بینالملل اتفاق می‌افتد.
نتیجه‌گیری: برای تسهیل دستیابی به مرجعیت علمی دنبال کردن اولویت‌هایی نظیر گفتمانسازی و جریانسازی فکری در بین فرهیختگان جامعه، آسیبشناسی دقیق اقدامات انجام شده، نگاشت نهادی مرجعیت علمی در کشور، نگاه به آینده، به‌روزرسانی مفاهیم مرجعیت و استفاده از تجربه سایر کشورها، شناسایی ارزشها و راهبردهای مناسب و منطبق بر قوانین بالادستی، تنظیم نقشه راه مرجعیت علمی، تقویت مأموریت‌گرایی و رصد وضعیت حرکت ضروری است. |
|
| واژه‌های کلیدی: اقتدار، پیش‌بینی آینده، سیاست علمی، سیاست‌گذاری |
|
|
متن کامل [PDF 310 kb]
(909 دریافت)
|
نامه: مروري |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/10/14 | پذیرش: 1398/10/14 | انتشار: 1398/10/14
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
