زمینه و هدف: صنعت داروسازی در دنیا به‌عنوان یکی از مهم‌ترین صنایع استراتژیک شناخته شده است. با توجه به جایگاه و اهمیت بخش زنجیره‌ی تأمین و توزیع در برنامه‌های کلان در این زمینه، بهبود کارایی شبکه‌ها و زیرساخت‌ها از نکات مهم برای سازماندهی مجدد زنجیره‌ تأمین و توزیع دارو در کشور است. هدف از این تحقیق، شناسایی و رتبه‌بندی عوامل مؤثر بر اجرای مدیریت زنجیره تأمین دایره‌ای در صنعت داروسازی ایران با روش تصمیم‌گیری بهترین - بدترین می‌باشد.
روش: این مطالعه به صورت مقطعی بوده و پس از شناسایی موانع و توانمندسازهای کلیدی و سپس اعتبارسنجی و تحلیل با استفاده از نظرات خبرگان صنعت داروسازی، لیستی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار تهیه شد. در مرحله بعد اولویت‌بندی موانع و توانمندسازها انجام و وزن‌های نهایی برای هر عامل محاسبه شد. در انتها، داده‌های جمع‌آوری ‌شده، تحلیل و برای ارائه چارچوب اجرایی مورد استفاده قرار گرفت.
یافته‌ها: «مالیات اخذ شده از طرف دولت و عدم ارائه سوبسید» به‌ عنوان بهترین معیار و «پیچیدگی نظارت بر کل زنجیره تأمین دارویی» به ‌عنوان بدترین معیار شناسایی شدند.
نتیجه‌گیری: فقدان مشوق‌های مالی و قانونی مهم‌ترین عامل در پیشبرد مدیریت زنجیره تأمین دایره‌ای در صنعت داروسازی ایران می‌باشد. به نظر می‌رسد که حمایت‌های مالی و سیاست‌گذاری‌های هدفمند می‌توانند به تسهیل این فرآیند کمک کنند، همچنین، توسعه زیرساخت‌های فن‌آوری اطلاعات و سیستم‌های یکپارچه نظارتی می‌توانند چالش‌های نظارت را کاهش دهند.