|
سیر تطوّر رازداری پزشکی از مطلق بودن به نسبی شدن
به روایت تاریخ
|
محسن پرویز   ، فاطمه احتشام |
| فیزیولوژی دانشکده پزشکی و مدیر گروه تاریخ پزشکی دانشکده طب ایرانی دانشگاه علوم پزشکی تهران |
|
|
چکیده: (3359 مشاهده) |
رازداری به‌عنوان یکی از بنیادی‌ترین مؤلفه های ارتباط مؤثر بین پزشک و بیمار از دیرباز مورد توجه بوده است و از دیدگاه مکاتب گوناگون طبی و حکیمان بزرگ اسلامی به‌عنوان یک اصل پذیرفته شده است و در نمونه‌های علمی و عملی آن‌ها در قالب نقل قول (سخنان، نصایح، سوگندنامه‌ها، اشعار و ...)، شرح‌حال، داستان و حکایت های بجا مانده از ایشان توصیه و تأکیدات زیادی شده است.
روش کار: در این پژوهش که با بررسی برخی متون طبی کهن و مراجعه به آراء حکیمان بزرگ و نیز اشاره به قوانین و مقررات متأخر بین‌المللی صورت گرفته است، سیر تاریخی تطوّر رازداری پزشکی از مطلق بودن تا نسبی شدن مورد کنکاش قرار گرفته است.
نتایج: امروزه در حوزه‌های بین‌رشته‌ای به‌ویژه حوزه اخلاق پزشکی با محوریت مطلق بودن رازداری پزشکی به‌عنوان شاخصه اصلی در ارتباط مؤثر پزشک و بیمار نیز تغییرات بنیادینی مشهود است و این اصل در گذر زمان ازجمله در دهه‌های اخیر، دستخوش تغییرات زیادی شده است.
نتیجه‌گیری: چنین برداشت می‌شود هرچه از میزان مطلق بودن آن کاسته و به نسبی بودن آن افزوده شود، می‌تواند ماهیت این اصل را خدشه‌دار کنند. مگر اینکه در این مسیر ملاحظات اساسی صورت پذیرد و مفهوم مطلق بودن آن با همکاری و مشارکت بیمار بسط داده شود.
|
|
| واژه‌های کلیدی: روابط پزشک ـ بیمار، محرمانگی |
|
|
متن کامل [PDF 234 kb]
(1309 دریافت)
|
نامه: مروري |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1397/12/23 | پذیرش: 1397/12/23 | انتشار: 1397/12/23
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
