|
گفتمان سلامت معنوی اسلامی در آموزش پزشکی: مغفول یا نوظهور؟
|
سیده زهرا نهاردانی   ، سهیلا حسینی‌صدر |
| مرکز تحقیقات آموزش پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، عضو گروه سلامت معنوی فرهنگستان علوم پزشکی. تهران. ایران |
|
|
چکیده: (1297 مشاهده) |
زمینه و هدف: سلامت معنوی یکی از ابعاد چهارگانه سلامت انسان است که با توجه به فرهنگ و بافت اجتماعی کشور ایران باعنوان سلامت معنوی اسلامی شناخته میشود، برای لحاظ کردن این مفهوم در سیستم آموزش پزشکی باید مباحثی در بسترهای مختلف مورد تفسیر و تعبیر قرار گیرد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف مفهوم‌پردازی سلامت معنوی اسلامی در آموزش پزشکی انجام گرفته است.
روش: این مطالعه به روش پدیدارشناسی از نوع توصیفی انجام شده است. محقق از طریق بررسی مبنای نظری و ادبیات موجود به دنبال مفهوم پردازی، توصیف صریح و شناسایی ابعاد سلامت معنوی اسلامی در بستر آموزش پزشکی ایران می‌باشد. روش نمونه‌گیری، با استفاده از نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انجام شد و متون مرتبط از نمونه در دسترس انتخاب شد.
یافته‌ها: در ادبیات آموزش پزشکی ایران، سلامت معنوی اسلامی به عنوان جوهر ذاتی و عنصری بسیار مهم تلقی میشود. این مفهوم در آموزش پزشکی باید عملی، واقعی، وسیع و متمرکز بوده و قابلیت انتقال‌پذیری سریع داشته باشد. حوزه سلامت معنوی باید از حوزههای دیگر سلامت قابل تفکیک و تشخیص باشد و به‌کارگیری آن برای همه انسانها راحت بوده با سلامت و بهزیستی مرتبط و پایه علمی و قابل قبول داشته باشد.
نتیجه‌گیری: بدون شناخت، مفهوم پردازی و تبیین سلامت معنوی اسلامی در آموزش پزشکی همچنان برنامه‌های آموزش سلامت معنوی در سیستم سلامت و پزشکی مورد انتقاد قرار گرفته و به عنوان فضاهای یادگیری غیررسمی کنترل ناپذیر تلقی می‌شوند. سلامت معنوی اسلامی باید به صورت شفاف در بستر نظام آموزش پزشکی از طریق محیطهای یادگیری تجربه شونده مفهوم پردازی شوند تا نظام آموزش پزشکی مبتنی بر سلامت معنوی اسلامی شکل بگیرد. |
|
| واژه‌های کلیدی: آموزش پزشکی، سلامت معنوی، گفتمان |
|
|
متن کامل [PDF 239 kb]
(338 دریافت)
|
نامه: ديدگاه |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1401/4/29 | پذیرش: 1401/6/1 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1401/6/29 | انتشار: 1401/6/31
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
