زمینه و هدف: برنامه پزشکی خانواده، نیازمند درک درست و دقیق است. این مطالعه در راستای بهره‌گیری از تجربیات جهانی درزمینه نظام ارجاع و پزشک خانواده و سیر تکاملی آن در کشورهای منتخب انجام شده است.
روش: در این مطالعه مروری از نوع تطبیقی، نظام‌های ارجاع و پزشک خانواده کشورهای پیشرو در این حوزه مانند: انگلستان، فرانسه و ایتالیا و همچنین کشورهایی با وضعیت مشابه ایران مانند ترکیه که اصلاحات مشابهی در نظام سلامت خود هم‌زمان با ایران آغاز کرده بودند انتخاب شدند.
یافته‌ها: یافته‌های این مطالعه در قالب 4 بخش شامل وضعیت ارجاع در کشورهای منتخب؛ تأمین مالی و نحوه پرداخت؛ دستاوردهای نظام ارجاع و پزشک خانواده برای سیستم سلامت؛ نقاط قوت، ضعف، فرصت و چالش‌های اجرای نظام ارجاع و پزشک خانواده به تفکیک 5 کشور منتخب ارائه شد.
نتیجه‌گیری: درصد بالایی از نیازهای بهداشتی افراد می‌تواند در قالب خدمات بهداشتی اولیه و توسط ارائه‌کنندگان خط اول مراقبت‌های سلامت پوشش داده شود و تنها بخش محدودی از بیماران نیازمند دریافت خدمات تخصصی می‌باشند. راهکار دستیابی به این هدف در بسیاری از کشورها محدودسازی دسترسی آزادانه به خدمات تخصصی در قالب نظام ارجاع و پزشک خانواده بوده است. آگاه کردن و حساس کردن پزشکان خانواده نسبت به توابع مالی تصمیماتشان و امکان مشارکت آنان در امور صندوقداری و همچنین توانمندکردن آنها در سطح اول نظام ارجاع نسبت به ارائه مراقبت‌های اولیه و اصلاح خطاهای خودشان و دیگر پزشکان در سطوح اول و بالاتر نظام ارجاع بیشتر از هر چیزی در اجرای موثر و اثربخش این برنامه نقش خواهد داشت. |
