وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، مرکز ملی تحقیقات راهبردی آموزش پزشکی
چکیده: (3496 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف این مقاله تبیین مسیر حرکت به سمت مرجعیت علمی در دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور است تا با گسترش این مسیر در همه مراکز آموزش عالی کشور، مسیر رسیدن به مرجعیت علمی کشور هموار شود. روش: ابتدا به تعیین مزیت‌های رقابتی بومی و شناسایی نقاط قوت دانشگاه‌های علوم پزشکی پرداخته شد. برای اندازه‌گیری و کمی‌سازی از سه روش، تعیین شاخص براساس تعداد ارجاعات (Total citation) ده پژوهشگر اول دانشگاه در هر رشته و نسبت این فرد به ده نفر اول کشور، تحلیل سایول، ارزیابی و ارزشیابی داخلی دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور استفاده شد. یافته‌ها: داده‌های جمع‌آوری شده طی سال‌های 1398 و 1399 ما را به حوزه‌های بالقوه تمایز رهنمون کرد. جایابی راهبردی، با تأکید بر تقسیم کار ملّی و ماموریت‌های ویژه صورت پذیرفت؛ به‌اصطلاح تمایز هم‌نوا (Articulated differentiation) را مد نظر داشتیم. تمامی مزیت‌های رقابتی براساس ویژگی‌هایی همچون زیرساخت‌ها، سرمایه و منابع، دسترسی‌ها، حسن شهرت، کارکنان، فرایندها، و کارکردهای مختلف دانشگاه‌ها در چهار سطح مزیت رقابتی داخلی، ضعیف، قوی و انحصاری طبقه‌بندی و شیوه حرکت بین مبدا و مقصد حرکت نیز با تدوین راهبردها انجام شد. نتیجه‌گیری: در تدوین برنامه استراتژیک نیل به مرجعیت علمی، سه اقدام ترسیم خط زمانی (Strategic timeline)، تدوین نقشه راه (Strategic roadmap) و تدوین برنامه راهبردی تمایز یافته (Strategic plan) صورت پذیرفت. مرجعیت علمی غایتی متعالی برای دانشگاه‌ها محسوب می‌شود؛ اما دانشگاه‌ها باید به ایجاد ارزش افزوده اقتصادی دانش‌بنیان (Knowledge-based economic value addition)، توسعه میان‌رشته‌ای، پاسخگویی اجتماعی و نهادینه‌سازی سطوح مختلف قطب‌های علمی در دانشگاه‌ها نیز توجه کنند. در این مسیر شناسایی و پرورش استعدادهای درخشان و استفاده کامل از ظرفیت‌های علمی آنان حائز اهمیت است.
Yazdani S, Dashti M, Hoseini Abardeh M, Haghdoost A. Roadmap for Achieving Supremacy in Medical Sciences Universities. Iran J Cult Health Promot 2022; 5 (4) :427-433 URL: http://ijhp.ir/article-1-513-fa.html
یزدانی شهرام، دشتی‌رحمت‌آبادی مرضیه، حسینی ابرده مریم، حق‌دوست علی‌اکبر. نقشه راه نیل به مرجعیت علمی در دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور. نشريه فرهنگ و ارتقاء سلامت. 1400; 5 (4) :427-433
