پیشنهاد الگوی بیشترین مشارکت نخبگان به منظور دستیابی به مرجعیت علمی
|
شهرام یزدانی، مرضیه دشتی رحمتآبادی، مریم حسینیابرده، علیاکبر حقدوست |
|
|
چکیده: (3984 مشاهده) |
زمینه و هدف: هدف این مطالعه بررسی نقش استعدادهای درخشان و نخبگان در دستیابی به مرجعیت علمی و پیشنهاد الگوی مشارکت حداکثری نخبگان در نیل به مرجعیت علمی میباشد.
روش: در این مطالعه از استراتژی مرور نقادانه کارنول و دالی (Carnwell and Daly) استفاده شد. به منظور یافتن منابع و مطالعات مرتبط، در داده پایگاههای معتبر علمی مانند: سایتهای SID، Google، Google Scholar، Scopus، Iran Medex، و Web of Science در سالهای 2011 تا 2021 ترکیبی از کلمات کلیدی نخبه، استعداد درخشان، مدیریت نخبه، مرجعیت علمی جستجویی جامع به دو زبان فارسی و انگلیسی انجام شد. متون توسط پژوهشگران بهطور مستقل مورد بررسی قرار گرفتند. از مجموع 40 مقاله بهدست آمده، براساس معیارهای ورود و خروج و حذف مطالعات تکراری 8 مقاله که مرتبط با هدف مطالعه بودند ارزیابی شدند.
یافتهها: یافتههای این مطالعه در سه تم محتوایی 1) نقشهای نخبگان، 2) فرایند مدیریت نخبگان، 3) تقسیمبندی وظایف در فرآیند مدیریت نخبگان، ارایه شده است. نقشهای خبرگان شامل سه نقش فرودستی، میاندستی و فرادستی (Subordinates roles) معرفی گردیده است؛ که در تم مدیریت نخبگان مؤثرترین عوامل و در بخش تقسیمبندی وظایف، به وظایف هر یک از نهادها در فرایند مدیریت نخبگان پرداخته شده است.
نتیجهگیری: تحقق مرجعیت علمی در جمهوری اسلامی ایران مستلزم وجود نظام ها، فرآیندها و ساختارهایی است که نخبگان بتوانند در حوزههای راهبردی کشور ایفاکننده نقشهای مختلف خود از جمله نقشهای فرادستی باشند، و جامعه نیز از حضور ایشان منتفع گردد؛ در این مقاله بر اهمیت دارا بودن برنامههایی رسالتمحور، تمایزیافته و کلان در هر یک از نهادهای حاکمیتی برای توسعه صلاحیتهای نخبگانی افرادی که دارای استعدادهای برتر هستند، تأکید گردیده و همچنین با ارایه الگویی مشخص به تمهیدات لازم جهت هدایت نخبگان به نقشهای تعیینکننده اشاره شده است. |
|
واژههای کلیدی: تیزهوشان، راهبرد، سیاستگذاری، علمگرایی، نخبگان |
|
متن کامل [PDF 489 kb]
(458 دریافت)
|
نوع مطالعه: مروري |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/4/5 | پذیرش: 1400/3/31 | انتشار: 1400/3/31
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|