|
آموزش تحصیلات تکمیلی در ایران و مسیر کیفیت
|
سیدحسن مقدم‌نیا   ، مسلم بهادری ، حمید مقدسی |
| عضو پیوسته گروه علوم پایه فرهنگستان علوم پزشکی |
|
|
چکیده: (2635 مشاهده) |
هدف و زمینه: با توجه به اهمیت آموزش تحصیلات تکمیلی و فارغ‌التحصیلان آن در تولید علم و ثروت برای جامعه، مطالعه حاضر توسط گروه علوم پایه فرهنگستان علوم پزشکی با هدف بررسی توان گروه‌های آموزشی برای آموزش دانشجویان تحصیلات تکمیلی در دانشگاه‌های علوم پزشکی طی یک دوره هفت ساله (1388 تا 1395) انجام گرفت.
روش: در این مطالعه توصیفی، متغیر اصلی پژوهش عبارت بود از: وضعیت گروه‌های دارای رشته‌های تحصیلات تکمیلی و زیر متغیرهای آن عبارت بودند از: چگونگی اهداف و جایگاه سازمانی گروه آموزشی، وضعیت اعضای هیئت علمی، چگونگی فرایند یاددهی و یادگیری، چگونگی امکانات و تجهیزات آموزشی دانشکده، چگونگی وضعیت طرح‌های پژوهشی و پایان‌نامه‌ها.
9 گروه آموزشی برخوردار از تحصیلات تکمیلی از هر یک از چهار دانشگاه علوم پزشکی تیپ یک کشور شامل: شهید بهشتی، ایران، مشهد، تهران مجموعاً 36 گروه به عنوان نمونه معرف پژوهش برای بازه زمانی 1388 تا 1395 در نظر گرفته شدند.
یافته‌ها: به‌طورکلی یافته‌های این مطالعه حاکی از آن است که در مجموع وضعیت دانشگاه‌های تحت مطالعه قابل قبول است؛ اما با توجه به امکانات و بودجه‌ای که همه آن‌ها در اختیار دارند انتظارات دانشگاه‌های رتبه یک را برآورده نمی‌کنند. در مجموع باید گفت وقتی وضعیت رشته‌های تحصیلات تکمیلی چهار دانشگاه رتبه یک کشور کمتر از 70 درصد باشد به نظر می‌رسد نمی‌توان وضعیت بهتری را نسبت به این دانشگاه‌ها از دانشگاه‌های تیپ دو و سه توقع داشت.
نتیجه‌گیری: وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشور می‌بایست به دنبال راهکارهای اساسی به منظور ارتقا کیفیت آموزش تحصیلات تکمیلی متناسب با ماموریت دانشگاه‌های نسل سوم و بلکه چهارم باشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: آموزش عالی، دوره‌های تحصیلات تکمیلی، کیفیت فراگیر در آموزش عالی، مدرک‌گرایی |
|
|
متن کامل [PDF 380 kb]
(863 دریافت)
|
نامه: مروري |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1399/7/21 | پذیرش: 1398/12/29 | انتشار: 1398/12/29
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
