متخصص پزشکی اجتماعی، فرهنگستان علوم پزشکی، تهران، ایران
چکیده: (16 مشاهده)
زمینه و هدف: تابآوری در نظام آموزشی به معنای توانایی مقابله با بحرانهایی همچون جنگ، بلایای طبیعی و همهگیریها است؛ بحرانهایی که یادگیری و سلامتروان دانشآموزان را تهدید میکنند. این پژوهش با تأکید بر عوامل مؤثر و ارائه راهکارهای کاربردی، به بررسی ارتقای تابآوری آموزشی در شرایط پساجنگ میپردازد. روش: مطالعه حاضر یک پژوهش کیفی است که با استفاده از روش بحث گروهی متمرکزو با مشارکت اعضای هیئت علمی، مسئولان و کارشناسان ارشد حوزههای آموزش و سلامت در فرهنگستان علوم پزشکی انجام شد. دادهها از طریق ضبط و یادداشتبرداری گردآوری، سپس پیادهسازی و کدگذاری شدند. تحلیل مضمون برای شناسایی محورهای اصلی منجر به کار رفت. یافتهها: تحلیل دادههای حاصل از بحث گروهی متمرکز پنج محور کلیدی برای ارتقای تابآوری نظام آموزشی در شرایط پساجنگ را آشکار ساخت: مدیریت و سیاستگذاری آموزشی با تأکید بر هماهنگی ملی؛ منابع انسانی و ظرفیتسازی شامل آموزش و بازآموزی معلمان؛ زیرساختها و امکانات آموزشی از طریق بازسازی و بهرهگیری از فناوری؛ حمایتهای روانی ـ اجتماعی برای دانشآموزان، معلمان و خانوادهها؛ و مشارکت و انسجام اجتماعی بهمنظور تقویت اعتماد و همبستگی. این محورها تصویری جامع از ابعاد چندگانه تابآوری آموزشی را ارائه میکنند. نتیجهگیری:تابآوری نظام آموزشی در شرایط پساجنگ فراتر از بازسازی فیزیکی است و نیازمند مدیریت هماهنگ، منابع انسانی توانمند، زیرساخت مقاوم، حمایت روانی ـ اجتماعی و مشارکت جامعه است. اجرای این مؤلفهها تداوم یادگیری، تقویت سرمایه اجتماعی و بازسازی اعتماد عمومی را تضمین میکند.
