سیاست‌گذاری سلامت دانشگاه علوم پزشکی تهران، پژوهشگر هسته سلامت مرکز رشد دانشگاه امام صادق (علیه‌السلام)، تهران، ایران
چکیده: (3 مشاهده)
زمینه و هدف: نظام ارجاع با هدف ارتقای کارایی و کیفیت خدمات سلامت، بر دو رکن اصلی «مدیریت سلامت و سطح‌بندی خدمات توسط پزشک عمومی» و «بازگشت به سطح اول و ادامه درمان نزد پزشک عمومی» استوار است. در جوامعی با مراجعه مستقیم به پزشکان متخصص، اجرای این نظام نیازمند تغییر در رفتار جستجوی مراقبت و تقویت اعتماد به پزشکان عمومی به عنوان محور آن است. این پژوهش با هدف سنجش پذیرش ارکان نظام ارجاع و ارتباط آن با اعتماد به پزشکان عمومی، بر پایه داده‌های یک پیمایش ملی انجام شده است. روش:این پژوهش با استفاده از پرسش‌نامه و در بستر پانل ملی بر خط در تیرماه ۱۴۰۳ انجام شد. داده‌ها از ۱۵۰۴ پاسخ‌دهنده گردآوری و با نرم‌افزارSPSS تحلیل شد. پذیرش نظام ارجاع در قالب 2 گویه و اعتماد به پزشک عمومی با 5 گویه سنجیده شد. یافته‌ها: حدود دوسوم پاسخ‌دهندگان با «مدیریت سلامت و سطح‌بندی خدمات توسط پزشک عمومی» و نیمی با «بازگشت به سطح اول و ادامه درمان نزد پزشک عمومی» موافق نیستند. در مجموع 6/38 درصد هر دو رکن نظام ارجاع را می‌پذیرند و سایرین یک یا دو رکن آن را قبول ندارند. بین مؤلفه‌های اعتماد به پزشک عمومی و پذیرش ارکان نظام ارجاع نیز روابط معناداری مشاهده شد. نتیجه‌گیری: اجرای مؤثر نظام ارجاع از نظر پذیرش مردمی با چالش‌هایی مواجه است و افزایش اعتماد به پزشکان عمومی، نقش مهمی در پذیرش آن دارد. بنابراین سیاست‌های مبتنی بر مشارکت و اعتمادسازی می‌تواند مسیر استقرار مؤثر نظام ارجاع را تسهیل نماید.
