گروه اخلاق پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی ایران، تهران، ایران
چکیده: (52 مشاهده)
زمینه و هدف: بند 10 سیاست‌های کلی نظام قانون‌گذاری، بر«تعیین عناوین قوانین جامع» تأکید دارد و مستند به این بند، «قانون جامع سلامت» به عنوان یکی از عناوین قوانین جامع تعیین شد. یک گام اساسی در تدوین قانون جامع سلامت، تعیین عناوین و موضوعات اصلی از طریق «تبیین مفهومی قانون جامع سلامت» است. روش: با مراجعه به قوانین مصوب از سال 1285 تاکنون، مراحل زیر برای استخراج موضوعات اصلی سلامت و دسته‌بندی آنها در ساختار منظم طی شده است: 1- جستجو احکام قانونی، 2- دسته‌بندی احکام قانونی در فهرست موضوعی اولیه، 3- شناسایی احکام قانونی معتبر از نامعتبر و 4- اصلاح فهرست موضوعی اولیه و تدوین فهرست موضوعی نهایی. یافته‌ها: نتیجه بررسی حدود 12500 قانون مصوب از سال 1285 تاکنون نشان می‌دهد، احکام قانونی حوزه سلامت را می‌توان ذیل چهار عنوان شامل «مدیریت نظام سلامت»، «امور بهداشتی- درمانی»، «دارو، تجهیزات پزشکی و مواد خوردنی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی» و «سازمان‌های حرفه‌ای، تعهد خدمت و امور اداری- استخدامی» دسته‌بندی و هر یک از این عناوین کلی را به دسته‌بندی‌های جزئی‌تری تقسیم کرد. نتیجه‌گیری: با استفاده از معیارهای «موضوع حکم»، «سابقه تاریخی حکم»، «حجم قوانین هر موضوع»، «اهمیت خاص موضوع»، «تجربه موفق سایر کشورها» و نیز توجه به «مؤلفه دستگاهی»، وجود «قانون جامع سلامت» قابل توجیه است. این مؤلفه‌ها، برای تصمیم‌گیری راجع به موضوعاتی که در خصوص درج آنها ذیل قانون جامع سلامت اختلاف نظر وجود دارد نیز راهگشاست.
