دکتر محمدرضا کریمی قهرودی، دکتر مصطفی قانعی، دکتر محمدرضا موحدی صفت، دکتر منصور فرزینفرد،
دوره ۷، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: اینترنت اشیاء پزشکی یک انقلاب در حوزه سلامت است که میتواند در زمینههای مختلف پزشکی از جمله نظارت بر بیمار، سیستم مراقبت از راه دور بیماران، سیستم هشداردهنده موارد اورژانسی، برنامههای تناسب اندام، بیماریهای مزمن و مراقبت از سالمندان مورد استفاده قرار گیرد. بهرهگیری از این فناوری در کنار فرصتهای بسیاری که برای حوزه سلامت خواهد داشت چالشهایی مانند امنیت و حفظ حریم خصوصی را نیز به همراه دارد. از این رو موضوع توسعه اینترنت اشیاء در کشور یک موضوع راهبردی بوده و بنابراین هدف از این تحقیق ارائه طرح راهبردی توسعه امن اینترنت اشیاء در حوزه سلامت میباشد.
روش: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و روش آن توصیفی- تحلیلی با رویکرد آمیخته است و دادههای کیفی این تحقیق از مطالعه منابع و مطالعات پژوهشهای علمی جمعآوری شده است. راهبردها با استفاده از روش آی تی یو و پانل خبرگان تدوین شد. جامعه آماری این تحقیق شامل ۲۵ نفر از خبرگان و صاحبنظران حوزه سلامت و آشنا با فناوری اینترنت اشیاء بود که با روش نمونهگیری هدفمند و تکنیک گلوله برفی تا رسیدن به اشباع نظری انتخاب شدند.
یافتهها: در این پژوهش، پس از مطالعات و کنکاشهای مفهومی و محیطی، تعداد ۵ هدف، ۱۲ سیاست کلان و ۸ راهبرد اساسی برای دستیابی به چشمانداز و اهداف تدوین شد.
نتیجهگیری: نتیجه این پژوهش دستیابی به طرح راهبردی توسعه امن اینترنت اشیاء در حوزه سلامت کشور، شامل اصول و ارزشها، اهداف، سیاستهای کلان و راهبردهای اساسی با چشمانداز «سلامتی بهتر، مراقبت بیشتر، هزینه کمتر با اینترنت اشیاء پزشکی» میباشد.
دکتر رضا گلپیرا، دکتر سیدمحمود تارا، دکتر احمد رییسی،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: پیشرفت سریع صنعت و فناوری در دهههای اخیر منجر به ظهور مفهوم بیمارستان هوشمند شده است. بیمارستان هوشمند از فناوریهای نوینی همچون هوش مصنوعی، اینترنت اشیاء، بلاکچین و غیره بهره میبرد تا بتواند کیفیت مراقبتهای بهداشتی را بهبود بخشد، ایمنی و رضایت بیماران را افزایش دهد و بهرهوری را در نظام سلامت ارتقا بخشد. این مطالعه با هدف بررسی پیشنیازها و چالشهای پیادهسازی بیمارستان هوشمند در کشور ایران انجام شده است.
روش: این مطالعه به صورت مروری-تحلیلی در تابستان سال ۱۴۰۲ انجام شده است. بدین منظور، مقالات مرتبط با بیمارستان هوشمند در پایگاههای اطلاعاتی PubMed، Scopus و SID مورد جستجو قرار گرفتند. سپس با بررسی و تحلیل این مقالات، پیشنیازها و چالشهای پیادهسازی بیمارستان هوشمند در ایران شناسایی و استخراج شدند. در نهایت نتایج به دست آمده دستهبندی و در قالب مقاله حاضر ارائه شده است.
یافتهها: مهمترین پیشنیازهای فناورانه و زیرساختی شامل: پیادهسازی کامل پرونده الکترونیک سلامت، استفاده از الگوریتمهای هوش مصنوعی و یادگیری ماشین، استقرار سیستمهای تصمیمیار بالینی، بهکارگیری اینترنت اشیاء و حسگرها، ایجاد زیرساخت مناسب شبکهای و سختافزاری، و پیادهسازی استانداردهای بینالمللی میباشند. همچنین چالشهایی همچون مقاومتهای فرهنگی و سازمانی، کمبود منابع مالی، کمبود نیروی انسانی متخصص، ضعف زیرساختهای فنی، و محدودیتهای ناشی از تحریمها وجود دارد.
نتیجهگیری: پیادهسازی بیمارستان هوشمند در ایران نیازمند فراهمسازی زیرساختها و پیشنیازهای فناورانه و غلبه بر چالشهای موجود است. با توجه به وضعیت کنونی، پیشنهاد میشود این امر به صورت تدریجی و با تمرکز بر برخی حوزهها یا فرایندهای خاص آغاز شود. همچنین لازم است برنامهریزی راهبردی دقیقی با مشارکت تمام ذینفعان صورت پذیرد.