دکتر حسین دلشاد، دکتر فریدون عزیزی،
دوره ۶، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: اصطلاح هوش معمولاً به تمام قابلیت‌های تجرید، منطق، درک، خودآگاهی، یادگیری، استدلال، برنامه‌ریزی، آفرینش، اندیشیدن به بحران‌ها و حل مسائل اطلاق می‌شود. طبق مطالعات جدید، ضریب هوشی در قرن بیستم در ۳۱ کشور دنیا افزایش یافته است. این مطالعه، با هدف بررسی ضریب هوشی و نگاهی بر بهره هوشی جامعه ایرانی در مطالعاتی است که تاکنون انجام شده است.
روش: در این مقاله مروری، جستجوی مقاله‌ها از سال ۱۹۵۰ تا سال ۲۰۲۱ میلادی در پایگاه‌های اطلاعاتی انجام شد.
یافته‌ها: براساس مطالعه انستیتو Ulester بیشترین نمره ضریب هوشی در جهان مربوط به ژاپنیها و بعد از آن، جمعیت کشورهای تایوان و سنگاپور قرار میگیرند. میانگین ضریب هوشی ایرانی‌ها ۸۴ بوده و ایران در رتبه ۱۱۹ در بین ۱۹۹ کشور جهان قرار دارد. البته در سایتهای مختلف فضای مجازی، رتبه ایران از نظر ضریب هوشی در جهان از رتبه۲۳ تا ۱۱۰ گزارش شده است. در یک مطالعه متاآنالیز از ۵۲ مطالعه انجام شده در ایران، میانگین ضریب هوشی کلی ۱۲/۹۷ بود که در سنین کمتر و بالاتر از از ۲۰ سال به ترتیب، ۷۳/۹۷ و ۶۱/۱۰۵ گزارش شد. ضریب هوشی دانش‌آموزان روستایی ایران قبل از مکمل یاری ید، ۸۹ بود که ده سال پس از آن، به ۹۷ رسید.
نتیجه‌گیری: برای تعیین ضریب هوشی ایرانیان نیاز به یک بررسی سراسری با روش‌شناسی مناسب است. میانگین ضریب هوشی ایرانیان کمتر از ۲۰ سال، حدود ۹۷ و در رتبه ۳۱جهانی بوده و افراد بالای ۲۰ سال، ۱۰۶ و در رتبه ۴ جهانی قرار میگیرند.
