دکتر زینب حیدری آل‌کثیری، دکتر زهرا دشت‌بزرگی،
دوره ۵، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: دیابت شایع‌ترین بیماری متابولیک جهان و علت بیش از چهار میلیون مرگ در سال است که مبتلایان به آن دارای مشکلاتی در زمینه خوش‌بینی، امید به زندگی و خودمدیریتی هستند. در نتیجه، هدف این پژوهش تعیین تأثیر آموزش مثبت‌نگری بر خوش‌بینی، امید به زندگی و خودمدیریتی دیابت در بیماران مبتلا به دیابت بود.
روش: این مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه‌های آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش بیماران مبتلا به دیابت و عضو انجمن دیابت شهر اهواز در سال ۱۳۹۹ بودند. نمونه پژوهش ۶۰ نفر بودند که پس از بررسی ملاک‌های ورود به مطالعه با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به روش تصادفی با کمک قرعه‌کشی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای با روش مثبت‌نگری آموزش دید و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. ابزارهای پژوهش آزمون تجدیدنظرشده جهت‌گیری زندگی، مقیاس امید به زندگی و مقیاس خودمدیریتی دیابت بودند. داده‌ها با آزمون‌های خی‌دو، تی مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم‌افزار SPSS-۲۲ تحلیل شدند.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که گروه‌های آزمایش و کنترل در مرحله پیش‌آزمون از نظر هیچ یک از متغیرهای خوش‌بینی، امید به زندگی و خودمدیریتی دیابت تفاوت معناداری نداشتند (۰۵/۰<P)، اما در مرحله پس‌آزمون از نظر هر سه متغیر تفاوت معناداری داشتند (۰۰۱/۰>P). نتایج نشان داد که آموزش مثبت‌نگری باعث افزایش خوش‌بینی، امید به زندگی و خودمدیریتی دیابت در بیماران مبتلا به دیابت شد (۰۰۱/۰>P).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج، درمانگران و متخصصان سلامت می‌توانند از روش آموزش مثبت‌نگری برای بهبود ویژگی‌های روان‌شناختی بیماران مبتلا به دیابت به‌ویژه افزایش خوش‌بینی، امید به زندگی و خودمدیریتی دیابت استفاده کنند.
