[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
اخلاق انتشار::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
مجوز رتبه علمی پژوهشی::
::
ISSN
p-ISSN: 2645-8233
e-ISSN: 2645-5943
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
:: جستجو در مقالات منتشر شده ::
۳ نتیجه برای توسعه پایدار

دکتر احسان رجبی، دکتر رویا اخوان‌خرازیان،
دوره ۵، شماره ۳ - ( ۹-۱۴۰۰ )
چکیده

زمینه و هدف: رابطه بین انتشار دی اکسیدکربن، مخارج سلامت و تولید ناخالص داخلی، از مسائلی است که در دهه‌های اخیر مورد توجه اقتصاددانان قرار گرفته است. بررسی عوامل مؤثر بر مخارج سلامت با توجه به افزایش چشم‌گیر آن در دهه گذشته و همچنین عوامل مؤثر بر آلودگی محیط زیست و رابطه متقابل این دو متغیر بر رشد اقتصادی نیز از عواملی است که در دنیا از اهمیت شایانی برخوردار است. بدین منظور این مطالعه به بررسی روابط بین سه متغیر مذکور برای کشورهای منتخب در حال توسعه اسلامی می‌پردازد.
روش: به منظور بررسی روابط بین متغیرهای مذکور از روش گشتاورهای تعمیم یافته برای داده‌های تابلویی ۱۱ کشورهای منتخب در‏حال توسعه اسلامی شامل: کشورهای ایران، کویت، ترکیه، مالزی، اردن، عمان، لیبی، نیجریه، قطر، امارات متحده عربی و عربستان سعودی، برای دوره زمانی برای دوره ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴ استفاده شده است.
یافته‌ها: نتایج برآورد الگو نشان داد که رابطه‏ی دو طرفه بین تولید ناخالص داخلی و انتشار گاز دی اکسید کربن و تولید ناخالص داخلی و مخارج سلامت وجود دارد. همچنین رابطه دو طرفه بین مخارج سلامت و تولید ناخالص داخلی تأیید شد. از طرفی رابطه بین مخارج سلامت و انتشار گاز دی اکسید کربن تأیید شد.
نتیجه‌گیری: با توجه به رابطه دو طرفه بین مخارج سلامت و رشد اقتصادی این استدلال را روشن می‌کند که افزایش مخارج دولت می‌تواند باعث بهبود سلامت و در نتیجه افزایش بهره‌وری نیروی کار و در نتیجه افزایش رشد اقتصادی شود. همچنین از آنجایی که که افزایش انتشار گاز دیاکسیدکربن باعث افزایش مخارج سلامت و کاهش رشد اقتصادی شده است، باید توجه سیاست‌مداران به محیط زیست افزایش یابد تا از افزایش بیش از حد مخارج سلامت همراه با کاهش رشد اقتصادی جلوگیری شود.

خانم مبینا زین العابدینی، خانم مرضیه زارع، دکتر کامران باقری لنکرانی، دکتر لیلا آزادبخت،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۲ )
چکیده

زمینه و هدف: این مطالعه با هدف تحلیل چالش‌های موجود و شناسایی راهکارها برای ارتقای امنیت غذا و تغذیه در ایران انجام شد.
روش: مطالعه حاضر، یک مطالعه مروری(Review)است که از طریق مرور متون علمی موجود در حوزه امنیت غذایی و سیاست‌گذاری غذا و تغذیه با بررسی منابع معتبر در پایگاه‌های اطلاعاتی داخلی و خارجی نظیر؛PubMed, google scholar, SID, WOSو استفاده از کلیدواژه‌های امنیت غذایی، امنیت تغذیه، چالش‌های امنیت غذایی، راهکار، ایران، جهان،food security, nutrition security, challenges, solutionsانجام شد.
یافته‌ها: کشاورزی، بلایای طبیعی، عوامل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و شاخص کیفیت رژیم غذایی از عوامل اثرگذار بر امنیت غذایی هستند. توجه به کیفیت رژیم غذایی افراد، اجرای سیاست‌های غنی‌سازی مواد غذایی و مکمل یاری، ارائه جایگزین‌های مناسب برای مواد غذایی که کمتر در دسترس اقشار آسیب‌پذیر و محروم قرار دارند، اجرای راهکارهای مناسب ارائه شده و آموزش صحیح تغذیه توسط سازمان های معتبر ضروری است.
نتیجه‌گیری: به‌تازگی مفهوم توسعه پایدار بسیار مورد توجه کشورها به‌ویژه کشورهای در حال توسعه مانند ایران قرار گرفته است. یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار، امنیت غذایی است که برای ریشه­کن کردن گرسنگی و ناامنی غذایی از کشور، اقدامات همه‌جانبه نیاز است.

دکتر مجید حاجی فرجی، دکتر آرزو حقیقیان رودسری، دکتر امیرحسین تکیان، دکتر علی میلانی بناب،
دوره ۸، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۳ )
چکیده

در این خلاصه سیاستی تلاش بر آن است که با آسیب‌شناسی غیریکپارچگی تولیت نظام غذا و تغذیه در ایران، راه‌کارهای سیاستی و توسعه‌ای برای رفع چالش‌های تولیت یکپارچه این نظام و دستیابی به امنیت غذا و تغذیه پایدار ارائه شود تا سیاست‌گذاران بتوانند با انسجام و جامعیت بیشتر از تدوین «سیاست‌های کشاورزی» به سمت تدوین «سیاست‌های غذاییِ» همسو با سلامت عمومی برای دستیابی به توسعه پایدار حرکت کنند. این توصیه‌های سیاستی با در نظر گرفتن حوزه‌هایی که نقش‌ها و فرایندهای سیاستی و اجرایی آنها در پایداری نظام غذا و تغذیه دخیل هستند، در سه حوزه الف) سیاست‌گذاران، ب) بخش‌های غذا، کشاورزی و سلامت و پ) بخش خصوصی و نهادهای مدنی این توصیه‌ها ارائه شده‌اند. برای تولیت یکپارچه نظام غذا و تغذیه، به جای هماهنگی و حضور چندبخشی در کارکردهای مشترک سیاست‌گذاری، لازم است تلفیق چندبخشی بر اساس فرایندهای پژوهشی و تولید شواهدِ چند حوزه‌ای در سطوح سیاست‌گذاری محقق و دستورِکار یکپارچه عملیاتی برای تمامی حوزه‌های دخیل ایجاد شود.


صفحه 1 از 1     

نشريه فرهنگ و ارتقاء سلامت Iranian Journal of Culture and Health Promotion
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
Persian site map - English site map - Created in 0.06 seconds with 29 queries by YEKTAWEB 4714