دکتر محمدجعفر کندی، دکتر حمیدرضا آراسته، دکتر بیژن عبدالهی، دکتر عبدالرحیم نوه ابراهیم، دکتر فاطمه رجبی،
دوره ۵، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: توجه به مدیریت منابع انسانی باعث مزیت رقابتی و ارائه کیفی خدمات آموزشی، پژوهشی و درمانی میشود. مسئله ماندگاری منابع انسانی متخصص که برای جذب و پرورش آنها هزینههای هنگفتی شده است از دغدغههای سازمانها است. به منظور بررسی وضعیت ماندگاری اعضای هیئت علمی، این پژوهش کیفی به تبیین الگوی ماندگاری اعضای هیئت علمی دانشگاههای علوم پزشکی کشور پرداخته است.
روش: در این مطالعه کیفی پنج دانشگاه علوم پزشکی که کمترین میزان ماندگاری اعضای هیئت علمی را دارا میباشند به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. با توجه به روش سه سویهسازی اطلاعات و با روش نمونهگیری هدفمند با ۲۵ نفر ازاعضای هیئت علمی مصاحبه نیمه ساختارمند عمیق انجام شد. کدگذاری با سه روش باز، محوری و انتخابی و با استفاده از نرمافزار ATLAS.ti و با رعایت تمامی استانداردها برای رسیدن به الگوی ماندگاری انجام شد و سپس پایایی و روایی الگو مورد سنجش قرار گرفت.
یافتهها: پس از پنج مرحله پالایش کدهای بازِ بهدست آمده از تحلیل محتوا، الگویی در ۳ بعُد،۱۲مقوله و ۶۰ مؤلفه بدست آمد. در سنجش اعتبار الگو، بعُد عوامل و انگیزههای فردی به عنوان مهمترین عامل برای ماندگاری و عوامل محیطی به عنوان جدیترین عامل برای ترک خدمت مشخص گردید.
نتیجهگیری: توجه به عوامل ماندگاری باعث حفظ نیروهای متخصص میشود. لازم است با توجه به سه عامل درون سازمانی، برون سازمانی و عوامل فردی دانشگاهها به طراحی برنامه استراتژیک برای افزایش کیفی ماندگاری بپردازند.
