زمینه و هدف: مهارتهای اجتماعی به آن دسته از رفتارهای قابل قبول اجتماعی گفته میشود که فرد را قادر می سازند با دیگران تعامل مؤثر داشته باشد و از واکنشهای غیرقابل پذیرش اجتماعی پرهیز کند. مهارتهای اجتماعی کسب شده در دوران کودکی اغلب پایه و اساس موفقیت در مراحل بعدی زندگی را تشکیل میدهند. این مطالعه با هدف بررسی مهارتهای اجتماعی در دوران کودکی و توانمندسازی اجتماعی و تأثیر آن در مراحل بعدی زندگی صورت گرفت.
روش: این بررسی در پایگاههای اطلاعاتی انگلیسی و فارسی با کلیدواژههای مهارتهای اجتماعی، توانمندسازی اجتماعی و آموزش با کودک صورت گرفت. از ۵۱۲ مورد یافته شده، ۸۶ مورد در ارتباط با این موضوع در بررسی با رویکرد کودکان به صورت کلی انتخاب و مورد بررسی قرار گفت.
یافتهها: هشت حیطه شامل: تعاریف، ابعاد مختلف مهارتهای اجتماعی، اهمیت و ضرورت کسب این مهارتها، نقش آموزش در کسب چنین مهارتهایی، انواع روشهای آموزشی، عوامل موثر بر کسب مهارتهای اجتماعی، نقش بازی در آموزش مهارتهای اجتماعی و روشهای ارزیابی مهارتهای اجتماعی مشخص شدند.
عوامل مختلفی که در کسب مهارتهای اجتماعی تأثیرگذار هستند عبارتند از: نقش سن و جنس، والدین و معلمان و سطح فرهنگی خانواده. نقص در این مهارتها میتواند به پیامدهای ناخوشایند متعددی از جمله اختلالات رفتاری، عملکرد تحصیلی ضعیف، انزوا و مشکلات روانی در مقطع نوجوانی منجر شود.
نتیجهگیری: در این میان آموزش بهویژه در دوره پیش از دبستان نقش بهسزایی در توانمندسازی کودکان در مهارتهای اجتماعی دارد. برنامه آموزشی شناختی رفتاری یکی از بهترین روشهای آموزشی در این حیطه است.
