زمینه و هدف: انسان به تنهایی قادر نیست نیازهای خویش را برطرف سازد؛ بنابراین زندگی به صورت جمعی را برگزید تا یکایک افراد در وظایف و بهرهها سهیم باشند و تقسیم کار میان آنان برقرار شود. همانطور که هر یک از افراد جامعه به سلامتی جسم و روح نیازمند هستند، جامعه نیز بسان پیکرهای واحد -که متشکل از آحاد جامعه است- به سلامت جسم و روح نیاز دارد. در آموزههای دینی هر دو بُعد سلامت فرد و جامعه مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر در زمینه نقش رفتارهای دینی اجتماعی در سلامت اجتماع با تکیه بر تفسیر المیزان، گامی در مسیر تبیین سلامت جامعه از منظر آموزههای دینی است. روش: این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی و با تحلیل مفهومی و اَسنادی صورت میگیرد. گزارههایی که بر نقش رفتارهای دینیِ اجتماعی در سلامت اجتماع در تفسیر المیزان دلالت دارند، جمع آوری، تدوین و تبیین شده است. یافتهها: یافتههای پژوهش حاکی از این بوده است که عواملی مانند: انفاق، صبر اجتماعی، پرهیز از تفاخر، اتحاد، تعاون، تقوا، امر به معروف و نهی از منکر بر سلامت اجتماع تأثیرگذار هستند. نتیجهگیری: با آراسته شدن جامعه به رفتارهای دینیِ اجتماعی، جامعه در قبال معضلات اخلاقی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی خود را مسئول دانسته و در پی حل و برطرف کردن آنها برخواهد تا جامعهای سالم، پویا، نشاطمند، متحد و سعادتمند شکل گیرد.
