|
اپی‌ژنتیک و نقش آن در اختلالات آلرژی و خودایمنی
|
| حسین اسماعیل‌زاده، سیدعلی حسین زهرایی، نگار مرتضوی، سیدعلی دستغیب |
|
|
|
چکیده: (1567 مشاهده) |
زمینه و هدف: اپی‌ژنتیک به عنوان تغییرات و اصلاحات ارثی رخ داده در بیان ژن، بدون تغییر واقعی در توالی DNA ژنی، تعریف می‌شود. اصلاحات اپی‌ژنتیکی شامل تغییرات بیوشیمیایی کروماتین، DNA یا هیستون‌ها هستند که از نظر عملکردی به هم مرتبط می‌باشند، اما توالی نوکلئوتیدی ژنوم را تحت تأثیر قرار نمی‌دهند.
روش: در پایگاه‌های داده‌ای Pubmed و Google scholar در بازه زمانی 20 سال اخیر با استفاده از واژه‌های کلیدی “Epigenesis, Autoimmune Diseases and allergic disease” جستجو صورت گرفت و نتایج به وسیله نویسندگان مورد بررسی و تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: بیماری‌های آلرژیک و خودایمنی مانند آسم، مولتیپل اسکلروزیس (MS)، لوپوس (SLE) یا آرتریت روماتویید (RA) به دلیل پاسخ ایمنی نامناسب نسبت به آلرژن‌های خارجی بی‌خطر (بیماری آلرژیک) یا علیه آنتی‌ژن‌های خودی بدن (بیماری خودایمنی) ایجاد می‌شوند. مکانیسم‌های اپی‌ژنتیک اخیراً بسیار مورد بررسی قرار گرفته‌اند، زیرا این مکانیسم‌ها تحت تأثیر محیط بوده و می‌توانند به شیوه ای مشابه پلی مورفیسم روند بیماری‌ها را تغییر دهند. اصلاحات اپی‌ژنتیکی اثرات مختلف محیطی بر ژنوم را تحت تأثیر قرار می‌دهند یا تحت تأثیر محیط قرار می‌گیرد. همچنین اپی‌ژنتیک می‌تواند در برابر فرآیندهای آلرژی و خود ایمنی محافظت ایجاد کند و هم ممکن است آنها را افزایش دهد.
نتیجه‌گیری: تغییر در الگوهای متیلاسیون DNA ممکن است استعداد ابتلا به بیماری را قبل از شروع آن پیش‌بینی کند و یا با عدم واکنش به مواد حساسیت‌زا و خود ایمنی ارتباط داشته باشد.
رویکردهای نوین فناوری مانند ویرایش اپی‌ژنتیک و DNAzymes مسیرهای جدیدی را برای درمان بیماری‌های آلرژیک و خود ایمنی فراهم می‌کند. تغییرات اپی‌ژنتیک به واسطه سبک زندگی ناسالم، فشارهای محیطی و آسیب‌های روانی اجتماعی می‌توانند از طریق DNA به نسل‌های بعدی انتقال پیدا کنند. |
|
| واژه‌های کلیدی: اپی‌ژنتیک، بیماری‌های خودایمن، حساسیت شدید |
|
|
متن کامل [PDF 380 kb]
(343 دریافت)
|
نوع مطالعه: مروري |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1400/6/31 | پذیرش: 1400/6/31 | انتشار: 1400/6/31
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
