|
اشارات و هدایت‌های مادی و معنوی قرآن مجید در باب طعام و اطعام
|
| محسن قرائتی |
|
|
|
چکیده: (2338 مشاهده) |
زمینه و هدف: غذا دادن را اطعام گویند. در برخی آیات از اطعام‌کنندگان ستایش و از کسانی که اطعام نمی‌کنند نکوهش به‌عمل آورده است. در فقه نیز از آن در باب‌های طهارت، صوم، حج، جهاد، تجارت، نکاح، کفارات، اطعمه و اشربه، غصب و ارث سخن گفته است. فقر مالی و گرسنگی از عوامل مهم ارتکاب جرم و گناه در جامعه است. فقر معنوی و فرهنگی و کاستی‌های تربیتی از عوامل مهم جرم و فساد در جامعه است. از نشانه‌های ایمان، یتیم‌نوازی و توجه به گرسنگان و محرومان است و هرکس بی‌توجه باشد بی‌دین است. نیازهای عاطفی (معنوی)، مقدم بر نیازهای جسمی است. (اول محبت به یتیم، سپس سیر کردن مسکین). انسان، مسائل معنوی را بدون هشدارهای الهی درک نمی‌کند
روش کار: برداشتی از سخنرانی در همایش قرآن و عترت در کاشان و تحلیل گل واژه‌های مطالعه در تفسیر نور
یافته‌ها: 14 آیه متخب از کلام‌الله مجید (10 آیه در باب طعام و 4 آیه در باب اطعام) بررسی و خلاصه‌ای از آموزه‌های قرآنی استنباط و ارائه شد.
نتیجه‌گیری: غذا (طعام) از نعمت‌های عام الهی و از نیازهای ضروری همه انسان‌ها، از بدو خلقت، تا پایان عمر است. در فرهنگ قرآنی با هر دستور در مورد غذا خوردن (برآوردن نیاز مادی)، یک دستور انسانی (برآوردن نیاز معنوی) هم وجود دارد. مراد از غذا دادن به بینوایان، برآورده کردن هرگونه نیازمندی‌های مستمندان است، اعم از خوراک و پوشاک و مسکن و غیره و در اسلام به آن توصیه شده است. از اعمالی که سبب کرامت انسان می‌شود اطعام مستمندان است. حتی افـرادی کـه ثروتمند نیستند در مقابل مساکین مسئول می‌باشند و اگر خود نمـی‌تواننـد طعـام بدهنـد بایـد دیگران را به این کار وادار کنند. |
|
| واژه‌های کلیدی: اطعام، تغذیه، تعالیم قرآن، معنویت |
|
|
متن کامل [PDF 273 kb]
(454 دریافت)
|
نوع مطالعه: مروري |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1399/1/9 | پذیرش: 1399/1/9 | انتشار: 1399/1/9
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
